معایب اقتصادی محصور بودن در خشکی بسته به میزان توسعه، مسیرهای تجاری اطراف و آزادی تجارت، موانع زبانی و سایر ملاحظات می‌تواند کاهش یا تشدید شود. برخی از کشورهای محصور در خشکی در اروپا ثروتمند هستند، مانند آندورا، اتریش، لیختن اشتاین، لوکزامبورگ، سن مارینو، سوئیس و واتیکان، که همه آنها، به استثنای لوکزامبورگ (یکی از اعضای موسس ناتو)، اغلب از مسائل سیاسی بی‌طرفی جهانی استفاده می‌کنند. با این حال، ۳۲ کشور از ۴۴ کشور محصور در خشکی، از جمله همه کشورهای محصور در خشکی در آفریقا، آسیا و آمریکای جنوبی، توسط سازمان ملل متحد به عنوان کشورهای در حال توسعه محصور در خشکی (LLDCs) طبقه‌بندی شده‌اند. ۹ کشور از ۱۲ کشوری که پایین‌ترین شاخص‌های توسعه انسانی (HDI) را دارند، محصور در خشکی هستند. هدف ابتکارات بین‌المللی کاهش نابرابری‌های ناشی از مسائلی از این قبیل است، مانند هدف ۱۰ توسعه پایدار سازمان ملل، که هدف آن کاهش چشمگیر نابرابری تا سال ۲۰۳۰ میلادی است.
